Projekt koncepcyjny budynku Sali Koncertowej wraz z zagospodarowaniem placu Nowy Rynek w Płocku
zespół projektowy: Adam Stafiniak Zuzanna Róg Jacek Młynarczyk
wizualizacje Jacek Młynarczyk

DUCH MIEJSCA
Przestrzeń będąca przedmiotem Konkursu jest określona w Regulaminie SERCEM MIASTA. Jednocześnie dalej zauważalna jest lokalizacja placu “na granicy” - historycznie przy rogatkach miasta, obecnie na styku dwóch koncepcji miast: pierwszej - miasta XIX-wiecznego, zbudowanego ze zwartych, dość regularnych kwartałów wielofunkcyjnej zabudowy, poprzecinanych kameralnymi ale żywymi ulicami, oraz drugiej - miasta XX- wiecznego, modernistycznego, z zabudową mieszkaniową i usługową w układach liniowych i grzebieniowych tworzących mniej dookreślone układy brył budynków i zatopionych w zieleni przestrzeni pomiędzy nimi. Te dwie koncepcje miasta dzieli aleja Stanisława Jachowicza, pierwotnie obsadzona drzewami szosa na granicy miasta, obecnie arteria, którą biegnie droga krajowa. Ten komunikacyjny charakter “granicznej” ulicy na pewno w przyszłości pozostanie, jednak w formie uspokojonej i uporządkowanej przestrzennie i funkcjonalnie. Dwie historyczne koncepcje miasta nadawały placu tą samą funkcję - handlową, ale realizowały ją w zdecydowanie różny, adekwatny dla epoki sposób. XVIII i XIX wieczna funkcja handlowa to jarmarki, z centralnym punktem w budynku jatek. Dominowała jednak otwarta przestrzeń handlu prosto z prowizorycznych straganów czy wozów. Biegnąca wzdłuż północnej granicy placu szosa zapewniała sprawne połączenie komunikacyjne z innymi miastami i wsiami regionu. Modernistyczna - XX- wieczna koncepcja funkcjonalna włączała północną część placu w zaplanowaną z rozmachem oś gmachów, obiektów (teatr, elegancki hotel, dworzec autobusowy) i pawilonów handlowo- usługowych wzdłuż alei Stanisława Jachowicza, pełniącej w tej koncepcji rolę “kręgosłupa” nowoczesnego miasta. Obie koncepcje miasta i przekształcenia zaistniałe w danych epokach dalej są widoczne w przestrzeni placu i jego najbliższego otoczenia. Istotne jednak, że żadna z tych koncepcji nie została w pełni zrealizowana, a dodatkowo w ciągu ostatnich 20-30 lat przestrzeń jest przekształcana w sposób chaotyczny: nieuporządkowana organizacja miejsc parkingowych, niskiej jakości zabudowa kiosków, pawilonów usługowych, montaż wielkoformatowych pylonów reklamowych, szyldów, plandek. Ta co najmniej dwuwątkowa historia oraz współczesny chaos przestrzenny sprawia, że postrzeganie Nowego Rynku jako SERCA MIASTA wśród mieszkańców Płocka może mieć podstawę głównie komunikacyjną, a nie opartą na emocjach, poczuciu przynależności, wspólnoty, czy codziennej radości z przebywania razem w przestrzeni publicznej miasta. Autorzy koncepcji konkursowej rozpoznają w tym zagadnieniu główny problem projektowy i zadanie konkursu. Ideą pracy konkursowej jest stworzenie nowej jakości przestrzeni, która będzie miała potencjał, aby być postrzegana jako SERCE MIASTA. Idea ta może być zrealizowana na 2 poziomach:

SERCE MIASTA w sensie urbanistycznym - jakość przestrzeni publicznej placu, z którą się identyfikowali mieszkańcy i do której chętnie zaproszą gości; stworzenie salonu miasta - gościnnego i eleganckiego, ale jednocześnie wygodnego i zapewniającego możliwość odpoczynku, mniej i bardziej formalnych spotkań;

SERCE MIASTA w sensie architektonicznym - bryła budynku sali koncertowej jako landmark, wizytówka i ikona Płocka, wartość emocji związanych z obcowaniem z muzyką, sztuką, w budowaniu tożsamości, przywiązania do miejsca.

IDEA
Biorąc pod uwagę wnioski wynikające z powyższych analiz kontekstu historyczno - urbanistycznego, pierwszym, najbardziej szerokim i ogólnym działaniem jest określenie roli placu Nowy Rynek w koncepcji miasta. W pracy konkursowej podjęto próbę kontynuacji i pogodzenia obu historycznych wizji placu, tj: kontynuacja wizji miasta XIX-wiecznego - uzupełnienie zabudowy kwartału stanowiącego zachodnią pierzeję Nowego Rynku, tak, aby plac uzyskał zwartą i czytelną obudowę z 3 stron: wschodniej, południowej i zachodniej. Od strony północnej plac zamyka aleja Stanisława Jachowicza, której przebieg odpowiada starej szosie granicznej; kontynuacja wizji miasta z lat 60-tych XX wieku - utrzymanie koncepcji alei Stanisława Jachowicza jako “kręgosłupa” miasta z przylegającymi do niego placami i ważnymi gmachami; wnętrze urbanistyczne placu Nowy Rynek i projektowana bryła budynku Sali koncertowej wpisują się w ten linearny układ. Założeniem autorów pracy konkursowej jest utrzymanie “jedności” placu Nowy Rynek i dalsze postrzeganie go jako całości w świadomości użytkowników. Lokalizacja dużej kubatury budynku Sali koncertowej we wnętrzu urbanistycznym placu stwarzała następujące zagrożenia: zagrożenie wtórnego zmniejszenia go - jeśli budynek sali zlokalizowany byłby na jednym z końców placu, a jego fasada byłaby postrzegana z placu jako jego pierzeja; wtórnego podzielenia go na 2 mniejsze place - jeśli budynek zlokalizowany byłby na środku placu i dwie z jego elewacji postrzegane byłyby jako pierzeje. Taki efekt jest postrzegany obecnie na placu, gdzie budynek tzw. “antypodkowy” dzieli plac na południowy skwer i północny parking; niedopasowana skala placu - zlokalizowanie budynku na jednym z końców placu może grozić odbiorem pozostałej, znacznej powierzchni placu jako zbyt dużej, “nieludzkiej” skali placu manifestacyjnego, niedopasowanej do potrzeb miasta rozmiarów Płocka.

Ideą lokalizacji bryły budynku na placu jest ustawienie budynku na środku placu tak, aby był postrzegany jako nowa jakość - wolnostojąca przestrzenna rzeźbiarska forma - landmark. Ważne jest, żebym inne formalne środki wyrazu podkreślały jedność placu w ramach jego urbanistycznej obudowy, a była budynku nie dominowała na placu. Taki układ sprzyjać będzie kameralności, a nie odrzucającemu monumentalizmowi (idea sali muzycznej jako przestrzeni wspólnotowej, a nie symbolu odpychającego pompatycznością). “Jedność” placu realizowana jest w projekcie jako spójność kolejnych warstw - kręgów wtajemniczenia:

spójność obudowy placu - uzupełnienie zabudowy tworzącej pierzeje i wyrównanie wysokości ich gzymsów,

spójność wewnętrznych form zieleni - połączenie grup drzew i projektowanych wzdłuż wschodniej i zachodniej pierzei szpalerów w formę wydłużonej podkowiastej “kubatury zieleni”,

spójność wytworzonych wewnątrz “zielonej podkowy” wnętrz urbanistycznych, które poprzez swoją zieloną obudowę mają w zamierzeniu autorów koncepcji budzić skojarzenia z polaną - archetypem placu,

spójność ścian budynku Sali koncertowej - masywny mur, w swej grubości ukrywający funkcje pomocnicze i obsługi sal koncertowych,

spójność przestrzeni foyer - doświetlonej od góry przestrzeni “oddechu” przed wejściem do strefy najważniejszej, czyli kubatur sal muzycznych,

spójność wnętrz sal muzycznych: sali koncertowej, sali kameralnej oraz sali prób chóru.

Przechodzenie przez kolejne warstwy stref opisanych wyżej stopniuje napięcie i poczucia atmosfery: od żywej, publicznej strefy handlowo-usługowej wzdłuż aktywnych pierzei placu, poprzez bardziej kameralne wnętrze “polany” za buforem drzew, przejście przez zewnętrzne mury budynku Sali koncertowej do wewnętrznego foyer, aż do sacrum przestrzeni wnętrza sali koncertowej, w której użytkownik zostaje sam na sam z emocjami, jakie wywołuje w nim czysta muzyka. Wszystkim rozważaniom funkcjonalnym i formalnym towarzyszyła autorom koncepcji idea zrównoważonego rozwoju: dogęszczanie zabudowy, inwestycje w rozwiązania jakościowe, pozostawienie istniejących i projektowanie nowych, bioróżnorodnych form zieleni, odpowiedzialną gospodarkę wodą i ograniczenie emisji zanieczyszczeń.

OGÓLNE ZAŁOŻENIA KONCEPCJI ZAGOSPODAROWANIA PLACU NOWY RYNEK ORAZ PASAŻU IM. VUKA KARADŻICA

ROZWIĄZANIA URBANISTYCZNO - ARCHITEKTONICZNE
W ramach zakresu studialnego konkursu, autorzy pracy konkursowej proponują działania w następujących obszarach:

1. rozwiązania projektowe w obszarze Placu Nowy Rynek, związane z lokalizacją budynku Sali koncertowej oraz dla poprawy jakości wnętrza urbanistycznego placu, tj:
wyburzenia - zgodnie z wskazaniem organizatora: pawilonu “Antypodkowy”, baru Saigon,

rozwiązania poprawiające jakość obudowy wnętrza urbanistycznego placu czyli uzupełnienie zabudowy: nowa kubatura budynku obok teatru Współczesnego, podniesienie wysokości budynków parterowych do wysokości gzymsów budynków sąsiednich, zabudowa działki na narożniku ulicy Tumskiej i alei Stanisława Jachowicza budynkiem o wysokości zbliżonej do wysokości Hotelu Petropol,
uzupełnienie nasadzeń zieleni na placu w taki sposób, żeby układ drzew tworzył podkowiastą formę - bardziej rozbudowaną w obszarze istniejącego skweru w południowej części placu i biegnącą długimi szpalerami wzdłuż dłuższych pierzei placu,
wytworzenie “placu wewnątrz placu” - przestrzeni “polany” ograniczonej masą zieleni i projektowanym pawilonem przy alei S. Jachowicza, plac ten podkreślają elementy małej architektury - ławki, latarnie, stojaki na rowery, kosze,
zlokalizowanie kubatury bryły Sali koncertowej w środku tego wewnętrznego, mniejszego placu,
przebudowa układu komunikacyjnego wokół placu Nowy Rynek, w szczególności alei Stanisława Jachowicza mające na celu zmianę schematu obsługi komunikacyjnej placu na preferowane środki zrównoważone: ruch pieszy, rowerowy, komunikację publiczną i uspokojenie ruchu samochodowego, ograniczenie parkowania - w większości pod płytą placu,
uporządkowanie szyldów i elementów reklamowych w ramach elewacji budynków,

2. rozwiązania projektowe w obszarze kwartału przez który prowadzi pasaż Vuka Karadźicia
wyburzenie elementów niespójnych - zgodnie ze wskazaniem organizatora: budynku pomiędzy pocztą i hotelem Petropol, baru Saigon,
uzupełnienie zabudowy kwartału, tak, aby wzdłuż placu Nowy Rynek obudowa była pełna z wąskimi pasażami pomiędzy budynkami
uzupełnienie zabudowy kwartału, tak, aby wzdłuż ul. Bielskiej powstały 3 trójkątne skwery przed wejściami do budynków Poczty, nowoprojektowanego Klubu Seniora oraz pawilonem przy hotelu Petropol
poprzez zamknięcie obudowy - wytworzenie wewnątrz kwartału wnętrza o charakterze półpublicznym, ze zlokalizowanym centralnie budynkiem szkoły podstawowej
uporządkowanie i organizacja zieleni i terenów boiska szkolnego wewnątrz domkniętego kwartału w spójną formę terenu parkowo - rekreacyjnego wokół szkoły,
wytyczenie przejścia przez kwartał w formie alei parkowej - pasażu. Aleja i ścieżki łączące się w placyk parkowy przed wejściem do szkoły.
Przebudowa parkingu dla samochodów przed budynkiem teatru - wydzielenie miejsc postojowych w sposób zorganizowany i ekonomiczny, zacienienie miejsc poprzez nasadzenia zieleni wysokiej.

3. rozwiązania projektowe towarzyszące przestrzeniom placu i pasażu i ich wzajemnych relacji o jakości architektonicznej i urbanistycznej placu stanowi również jakość dojść do tej przestrzeni. Dlatego zdecydowano się na ograniczenie ruch wzdłuż ulicy Królewieckiej tylko do jednego pasa ruch (z kierunkiem jazdy ze wschodu na zachód) i drogi dla rowerów.. Zdecydowano się usunąć również miejsca postojowe na odcinku ul. Królewieckiej w obszarze placu. Pozwoli to wprowadzić ruch pieszych z pasażu pieszego ul. Tumskiej na plac w sposób bezpieczny i w pełni łączący przestrzennie ten potok ruchu. Zdecydowano się na przeniesienie przystanków komunikacji miejskiej bezpośrednio na krawędź placu. Ze względu na nagromadzenie środków komunikacji można plac nazywać węzłem komunikacyjnym, a ze względu na funkcje budynków - teatr, sala koncertowa, proponowana nowa lokalizacja muzeum sztuki współczesnej - plac można nazwać węzłem kulturalnym miasta. Dlatego przy placu autorzy proponują zmienić nazwy przystanków na ‘Przystanek kultura’. autorzy zauważają problem pieszego dojścia do placu od strony północnej - nowego miasta XX-sto wiecznego. Jedynym potencjałem najkrótszego dojścia i połączenia funkcji usługowych jest ul. Obrońców Westerplatte. Autorzy sugerują uspokojenie ruchu na tej ulicy do jednego pasa i wytworzenie szerokiego ciągu pieszego i drogi rowerowej.

PROGRAM FUNKCJONALNO - UŻYTKOWY
Zagospodarowanie terenu uwzględnia różnorodne możliwości użytkowania placu, jako atrakcyjnego miejsca dla różnorodnych form aktywności:
zwykłego przechodzenia przez plac,
węzeł komunikacyjny miasta - przystanki w obie strony na głównej osi miasta - al. Jachowicza, przystanek autobusowy linii podmiejskich, parking miejski.
indywidualne spędzanie czasu,
wspólne spędzanie czasu
rekreacyjne spędzanie czasu,
sporty miejskie,
wystąpienia publiczne.
imprezy masowe.
zloty i imprezy okolicznościowe

ROZWIĄZANIA TECHNICZNE I MATERIAŁOWE
Nawierzchnie placu podzielono ze względu na funkcję :
Pasaż wzdłuż ulicy Nowy Rynek, droga pożarowa przejście wzdłuż zachodniej pierzei placu, chodniki po zewnętrznej stronie tych dróg - zaplanowano analogicznie do istniejącego zagospodarowania na ul. Tumskiej kostka granitowa i płyty granitowe małych gabarytów. Wszystkie z tych powierzchni postanowiono wynieść do poziomu chodników - brak różnicy poziomów krawężnika drogowego.
Pas terenu po wewnętrznej stronie dróg placu zaprojektowano w płytach granitowych wielkogabarytowych ( 150x150cm ) z otworami na zieleń wysoką i niską.
W południowej części działki gdzie rosną istniejące wysokie drzewa (robinia pospolita) zaprojektowano wykończenie miałem granitowym na podbudowie z tłucznia łamanego - nawierzchnia w pełni przepuszczalna. W tej nawierzchni przewidziano ‘wyspy’ trawiaste lub z roślin płożących co pozwoli zachować istniejące wzniesienie na którym rosną wysokie drzewa.
Bezpośrednio przy budynku zaprojektowano nawierzchnię analogiczną do materiału użytego na elewacji granit cięty w wąskie pasy układany z liniami wschód zachód ciągłymi, a północ południe rozrzuconymi chaotycznie (analogia do elewacji gdzie poziome linie fug są ciągłe a pionowe chaotyczne). Wykończenie powierzchni groszkowane i płomieniowane.
Pomiędzy płytami ciętymi w wąskie pasy a płytami wielkogabarytowymi zaprojektowano pas 20cm miału granitowego w którym ukryto wpusty do mikroretencji i z którego wychodzą lampy, ławki, kosze na śmieci i inne meble miejskie.
Oświetlenie w obrębie placu zaplanowano w formie latarni ulicznych, lamp wbudowanych w chodnik i iluminujących zieleń i elewacje budynków, lamp wbudowanych w stałe elementy palcu takie jak ławki i kosze na śmieci.
Odwodniepalcu w sposób maksymalny zapewniający mikroretencję poprzez spadki do nawierzchni z miału granitowego i otworów na rośliny.

ROZWIĄZANIA KOMUNIKACYJNE
Wszystkie decyzje o ingerencjach w istniejący układ komunikacyjny wynikają z chęci ułatwienia ogólnego dostępu do placu zarówno osobom pieszym rowerzystom, ale i kierowcom samochodów. Preferowane środki transportu - ruch pieszy, rowerowy, urządzenia indywidualne elektryczne, transport zbiorowy miejski. Główne zmiany dotyczą :
Przebudowa alei Stanisława Jachowicza mające na celu zmianę schematu obsługi komunikacyjnej na preferowane środki zrównoważone: ruch pieszy, rowerowy, komunikację publiczną i uspokojenie ruchu samochodowego. Zawężono ulicę do dwóch pasów ruchu w obu kierunkach, z czego jeden przeznaczony dla ruchu autobusów i taksówek (dodatkowo prowskręty) Zrezygnowano z lewo-skrętów między innymi do ul. Nowy Rynek i ul. Obrońców Westerplatte.
Przeniesiono przystanek przy teatrze bezpośrednio na krawędź placu tworząc pawilon przystankowo-usługowy w którym również ukryty jest zjazd do parkingu podziemnego.
Zlokalizowano zjazd do parkingu podziemnego wraz z prawoskrętem na fragmencie buspasa poprzedzającym przystanek autobusowy.
Ul. Nowy rynek zmienia charakter w ulicę pożarową i do użytku wyłącznie mieszkańców w celu dojazdu do posesji. Ulica zostaje zawężona do jednego pasa ruchu (w kierunku od ul. Królewieckiej do al. Jachowicza) oraz wyniesiona i zrównana z chodnikiem - wyznaczona jest tylko zmianą nawierzchni. Wzdłuż ulicy droga rowerowa.
Ul. wzdłuż zachodniej pierzei placu zachowana jest tylko jako droga pożarowa i dojazd dostaw do budynku POS i muzeum sztuki współczesnej (w formie jednego pasa ruchu w kierunku od ul. Królewieckiej do al. Jachowicza) .
Ul. Królewiecka zawężona została do jednego pasa ruchu (kierunek od wschodu na zachód). Wzdłuż ulicy wyznaczona zostaje droga rowerowa. Usystematyzowano parkowanie wzdłuż ulicy w sposób równoległy (na krawędzi palcu - brak miejsc postojowych). Na odcinku placu Nowy Rynek strefa z pierwszeństwem przejścia pieszego.
Autorzy sugerują długoterminowe działanie mające na celu rezygnację z ruchu samochodowego na ul. Obrońców Westerplatte na rzecz ruchu pieszego i rowerowego. Ma to na celu połączenie placu z północną częścią miasta ciągiem rekreacyjnym bezsamochodowym.

OGÓLNE ZAŁOŻENIA KONCEPCJI BUDYNKU SALI KONCERTOWEJ ORAZ GARAŻU WIELOSTANOWISKOWEGO

IDEA
W dzisiejszych czasach muzyka towarzyszy naszemu życiu ciągle. W domu, mieszkaniu, samochodzie, autobusie, przestrzeniach publicznych, galeriach, toaletach publicznych, w pracy. Można rozpoznać już zjawisko zanieczyszczenia dźwiękiem. Świat atakuje nas bodźcami których przetworzenia zaczyna stwarzać problemy np. zmęczenie psychiczne po przebywaniu w galerii handlowej. Zjawisko to dowodzi dzisiejszemu zagrożeniu społecznemu. Pełny odbiór muzyki wymaga kilku aspektów fundamentalnych :
zaspokojenie potrzeb ludzkich niższego rzędu - przestrzeń POS wypełnia ją w aspekcie codziennych potrzeb człowieka w sytuacji krótkotrwałego przebywania ludzi.
zaspokojenie potrzeb bezpieczeństwa - przestrzeń wywiera mocny wpływ psychologiczny na użytkownika. Autorzy starali się wykreować przestrzeń ‘bezpieczną’ poprzez objęcie jej kolejnymi warstwami - granicami które w trakcie przekraczania wywołują poczucie bezpieczeństwa (podobnie do murów obronnych zamku). Użytkownicy przychodząc z miasta otaczającego plac napierw wchodzą na płytę placu - znajdują się w przestrzeni wyjątkowej wydzielonej z reszty tkanki miejskiej. Następnie przekraczają linię drzew i niejako wkraczają na polanę - tajemniczo wyłaniającą się spod gałęzi drzew. Wkraczając na plac można zaobserwować inna posadzkę analogiczną do elewacji budynku rzeźby stojącego pośrodku. Budynek w swojej strukturze również tworzy granice otaczające strefy muzyki - kolejnymi warstwami.
podniosłego charakteru przestrzeni - kreacja przestrzeni poprzez kolejne warstwy w których panują odmienne zasady przebywania tworzy strefę muzyki uświęconą niczym strefa sacrum budynków sakralnych.
Autorzy starają się wykreować przestrzeń, która po pierwsze da wytchnienie od wszechogarniającego chaosu dźwięków i obrazów “tła”, a po tym wyciszeniu, w drugim kroku - pozwoli w najlepszy sposób obcować z muzyką tworzoną przez Płocką Orkiestrę Symfoniczną i Chór Pueri et Puellae Cantores Plocenses. Opisana w poprzednim rozdziale idea przechodzenia przez kolejne warstwy - “kręgi wtajemniczenia” to zabieg zarówno formalny jak i funkcjonalny.

ROZWIĄZANIA ARCHITEKTONICZNE

Budynek dla Płockiej orkiestry symfonicznej i Chóru Pueri et Puellae Cantores Plocenses został podporządkowany kreacji najważniejszych przestrzeni - przestrzeni słuchania muzyki. Zamawiający wyznaczył dwie główne przestrzenie : salę główną i salę kameralną. Autorzy zdecydowali że również sala prób chóru będzie ogólno-dostępna i będzie tworzyć przestrzeń do możliwych najmniejszych form scenicznych jak i jako sala do zajęć dla dzieci i młodzieży. Te trzy przestrzenie tworzą bryły rozdzielone między sobą ale stojące w współistnieniu kompozycji przestrzennej. Stojące razem jak kamienie w ogrodzie japońskim otoczone są budynkiem tworzącym granicę ‘bezpieczeństwa’ dla nich. Jest to rozwiązanie psychologiczne (dla wytworzenia strefy ‘sacrum’) jak i użytkowe (ułatwia obsługę sal i dostęp dla muzyków jak i ‘chroni’ salę przed dźwiękami z poza budynku.

ROZWIĄZANIA FUNKCJONALNO - UŻYTKOWE

Główne wejście do budynku zlokalizowano od strony alei Jachowicza. W tym miejscu zgromadzono trzy niezależne wejścia - do Płockiej Orkiestry Symfonicznej, do pomieszczeń Chóru Pueri et Puellae Cantores Plocenses oraz do garażu podziemnego. Zaprojektowano dodatkowe wejście boczne (uruchamiane na czas dużych wydarzeń) od strony ul. Nowy Rynek oraz wejście dla pracowników i muzyków od strony zachodniej pierzei placu. Pomieszczenia w budynku zaplanowano na trzech głównych kondygnacjach: piwnicy (garaż podziemny, foyer, toalety, szatnie, sale prób, pomieszczenia zaplecza, magazyny) parteru (sale koncertowe, foyer, kasy, kawiarnia, sala konferencyjna, dostawy) oraz piętra (foyer, szatnie muzyków, biura i pomieszczenia socjalne, wyjście na dach). Połączenia pomiędzy kondygnacjami następują poprzez schody i windy. Goście mogą dostać się do budynku przez garaż podziemny lub przez wejścia z poziomu placu. Będąc do foyer mogą skorzystać z szatni i toalet na poziomie piwnicy. Foyer tworzy przestrzeń pomiędzy bryłami sal koncertowych. Wejścia do tych brył następują z poziomu placu miejskiego lub poprzez schody i windy na poziom antresoli. Muzycy wchodzą do budynku od strony zachodniej pierzei. Przez klatkę schodową mogą dostać się na poziom piwnicy (sale prób) lub piętra (szatnie i biura). Wejście na salę również jest bezpośrednio ze strefy zamkniętej dla gości. Dostawy do budynku następują przez podjazd od strony zachodniej gdzie zaprojektowano rampę. Ciężki ładunek np. fortepian może przejechać z naczepy tira na jednym poziomie bezpośrednio lub poprzez windę i podnośnik sceniczny na scenę. Magazyny również są obsługiwane przez windę towarową. Pokoje dla gości zlokalizowano w północno zachodnim narożniku budynku z niezależną klatką schodową i windą. Niezależne wejście również jest dla użytkowników garażu podziemnego. Część która może działać poza godzinami funkcjonowania reszty budynku to pomieszczenia wykorzystywane przez chór (niezależne wejście z parteru i poziomu parkingu podziemnego, niezależna klatka schodowa) Jako dodatkową salę można traktować salę prób chóru. Dostęp do niej został umożliwiony z foyer chóru jak i z foyer ogólnego. Jej proporcje i ustroje akustyczne umożliwiają rozłożenie sceny i widowni dla małych kameralnych form muzycznych.

ROZWAŻANIA MATERIAŁOWE, TECHNOLOGICZNE

OPIS CHARAKTERYSTYCZNYCH ROZWIĄZAŃ AKUSTYCZNYCH SALI
Dobór materiałów został podporządkowany idei wydzielenia przestrzeni muzyki od reszty otoczenia. Zastosowano materiał możliwy do montażu na elewacji budynku jak i na płycie placu. Zdecydowano się na granit szary o różnej fakturze - płomieniowany, śrutowany i młotkowany. Ten sam materiał stosowany na elewacji i posadzce maksymalizuje zespolenie budynku z otoczeniem. Tworzy wrażenie że budynek wyrasta z ziemi, jest w niej zakotwiczony co zwiększa wrażenie ponadczasowości i znaczenia funkcji budynku. Sala główna realizuje podstawową funkcję prezentacji muzyki symfonicznej. Ze względu na ilość wymaganych miejsc dla gości zdecydowano się na układ sal koncertowych typu Shoe box z antresolą. Od wewnętrznej strony ściany i sufit sali są ustrojami akustycznymi - rozpraszającymi i pochłaniającymi fale dźwiękowe - zgodnie z wynikiem obliczeń dla czasu pogłosu odpowiedniego dla występowania orkiestry symfonicznej. Kierunkują odbicia dźwięku dla zapewnienia odpowiedniej słyszalności dla każdego miejsca siedzącego. W celu umożliwienia innych form muzycznych jak i wizualnych typu musical czy prezentacje zastosowano również kurtyny materiałowe pochłaniające dźwięk i zasłaniające ustroje rozpraszające. W tylnej części sali zorganizowano pomieszczenia reżyserów i techników. Pomieszczenia te są połączone korytarzem pod antresolą z zasceniem jaki i poprzez drabiny techniczne z trapami technicznymi ponad sufitem sali. Scena wyposażona jest w podnośnik sceniczny jak i hydraulicznie podnoszone podesty dla orkiestry. Wejście na scenę następuje przez cztery pary drzwi ścianie tylnej sceny i ścianach bocznych co może służyć jako kieszenie sceniczne w trakcie spektakli. Sala kameralna dostosowana jest do organizacji projekcji z rzutnika. Scena jak i podesty dla muzyków są demontowane. Umożliwiono również montaż widowni składanej (kieszeń pod pomieszczeniami reżyserów i techników) co umożliwiłoby pełną wielofunkcyjność sali. Możliwe jest nawet organizowanie zajęć wokalnych, instrumentalnych czy tanecznych dla dzieci i młodzieży. Muzycy wchodzą przez dwa wejścia w tylnej ścianie sceny. Z boków sceny są płytkie kieszenie sceniczne możliwe do zamknięcia ekranami odbijającymi dźwięk lub wykorzystania w trakcie spektakli. Sala prób chóru jest wyposażona w przeliczone ustroje akustyczne na ścianach (rozpraszające i pochłaniające), jak i kurtyny zmniejszające czas pogłosu, dla odmiennych form muzycznych. Umożliwiono również podwieszanie ruchomych elementów odbijających dźwięk na suficie co pozwala zmieniać kubaturę sali. Ochrona przed hałasem - Sale koncertowe zostały skonstruowane jako pudełko w pudełku, a elementy konstrukcji zewnętrznej zostały oddylatowane od reszty budynku dzięki czemu możliwe jest zupełne odcięcie hałasu z zewnątrz budynku. Zastosowano również śluzy przejściowe wykończone materiałami pochłaniającymi dźwięk.